dilluns, 20 de febrer del 2012

Democratia et Oligarchia


Scripsit Cicero: “Philippus omnia castella expugnari posse dicebat in quae modo asellus onustus auro posset ascendere” (Ad Att. I. 16). Quid nunc scriberet consul, aut quid diceret rex, cum viderent non iam auro dato sed pecunia grandi fenore occupata omnes nationes expugnari et in dicionem et potestatem Mundi imperatorum reagi posse?

Nuper ii qui rem publicam Graecam tenent decreverunt “auxilium” pecuniarium accipere potius quam ferre Graeciam relictis civitatibus Eurone consociatis solam difficultatibus obviam ire. Haud facile videtur cernere quid sit melius, cum quidquid politici instituant, ulcus sit: ita res publica tam male instituta salutem et exitum reperire non potest.

Neque in Hispania bene res se habent. Hic maximus numerus civium invitam et coactam operis vacationem patitur. Nunc politici novas leges imponunt, quibus labor incertior, stipendia minora fient. Quid refert, si plerique pauperiorem et miseriorem vitam degunt  in dies? Nihil curant ii qui rem publicam sibi custodiunt, rident divites qui Mundum regunt. Sic conglutinatur amicitia inter oligarchias utriusque generis, scilicet ea quae intra nationes per leges et poenas populum opprimit, altera cuius imperium oeconomicum per orbem terrarum viget.

Politici nomine Democratiae quasi signo sacrosancto utuntur, a vocibus tamen populi abhorrent, et cum cives vias complent magna voce iustitiam clamantes, hoc sceleri aequiparatur. Adfirmant nostri oligarchae voluntatem suam cives immoderate proferre, atque adeo contra Democratiam hoc facere. Profecto populum immoderate agere putant! Scribit Jacques Rancière immoderatam semper Democratiam esse, ideoque optimam Democratiam haberi eam, quae Democratiam mansuefacit et opprimit (1).

Quanto crebrius atque effrenatius cives voluntatem suam vindicant, tanto magis pestilens videtur Vera Democratia iis qui Democratiam defendere dicunt. Sic nomen anceps insidiose libertatem civibus verbo dat, re autem omnino eripit.

(Nogueras scripsit)

(1) Jacques Rancière, La haine de la Démocratie, Paris 2005, p. 13.

dimecres, 8 de febrer del 2012

Athanasius Kircher: de figuris quas Natura in lapidibus et gemmis delineat

Athanasius Kircher, ut iam diximus in superiore adnotatione, haec scripsit de figuris in lapidibus fictis:

“Natura ludibunda cum vegetativam sensitivamque facultatem in regno mineralium attingere non posset, fecit quod potuit; id est, cum vitam et sensum eis dare non posset, saltem figuram eis indidisse satis esse rata, pictores imitata, omnium quae in Mundo continentur, rerum figuras ambitioso penicilli magisterio delineasse visa est (...) Natura quasi caelum contemplata, in iis stellas in asterismos quosdam digestos, vel ad pictorum individam depinxit. In nonnullis gemmis solem radiosa proiectione stupendum effigiavit. (...) Natura mari, urbibus, sylvis, fluminibus delectata, non tantum illa omnia pulchre depinxit, sed et convenientibus coloribus adumbravit (...)

"Non contenta hisce, ulterius progressa Sensitivae naturae ergasterium intruens omnis generis animalia, volucria, quadrupedia, natatilia, insecta depingit (...)"

"Ne hominis omnium nobilissimam formam neglexisse videatur, in lapidibus pari pacto humanae figurae vario gestuum habituumque ludibrio, non solum quoad integram corporis symmetriam, sed et quoad singula eius membra depingere conata fuit (...)"

Natura ulterius progressa, in nonnullis lapidibus vel ipsos Angelos Calitesque, uti Deiparam Virginem, ceterosque Sanctos, quin et Christum Dominum crucifixum delineare attentavit". (Mundus Subterraneus, VIII , 9)

Haec Natura viva et creatrix, non solum animo et  sensibus sed etiam artificis manu  ingenioque  praedita, quantum differt ab illa frigida et iners in scientifico sermone depicta! Quam humanior, quam iucundior!

(M. Nogueras scripsit et verba Athanasii Kircher memoravit)

diumenge, 5 de febrer del 2012

De lapidibus qui imagines astrorum, animalium, plantarum et sanctorum exhibent


Athanasius Kircher, vir doctissimus qui in XVII saeculo vixit, in opere suo Mundus Subterraneus de lapidibus iucundissime diseruit, in quibus formae astrorum, plantarum, animalium et hominum atque adeo Virginis Mariae exhibentur. Kircher descripsit quibus modis et causis tales imagines in lapidibus formari possent. Nonnullas fortuito exoriri adfirmat; eorum autem qui fossilia appellantur naturam recte describit: “novimus magnas multis in locis inundationes fluminum fieri hyberno tempore, quibus consequenter ingens limi copia in campis collibusque coacervetur; hisce itaque complures pisces una eiectos, limoque involutos constitisse” (Mundus Subterraneus, VIII, 9). Sed cum nesciret auctor quem ad modum lapides ex limo creari possent, opus temporis ad quemdam “spiritum lapidificum” attribuit: “limum vero successu temporis spiritu lapidifico in saxum conversum fuisse”. 

Sicut multi in tempore suo, credebat Kircher lapides formam suam quasi corpus animatum mutare posse Natura fingente. Etiam in XVIII saeculo, vir eruditus quidam Beringer nomine scribebat de lapidibus varias imagines exhibentibus, quos inveniebat in proximo monte ubi ambulare solebat... et quos inimici sui per iocum fingebant et ibi collocaverant, ut maximo ludibrio magister doctus deciperetur...(1)

Ridicula nobis videntur haec omnia, quia non iam intellegimus conceptionem, quam illo tempore homines eruditi solebant habere de Natura. Sententiam scriptorum neoplatonicorum secuti Kircher et multi alii ante eum putabant materiam non inertem sed vivam a Natura fingi, et mineralia, vegetalia et animalia (etiam homines) eadem vi Naturae coninuctas esse. Quid pulchrius animo concipi potest? Si homines hodierni possent hoc et sentire et credere, multo magis amarent Naturam, minime thesauros suos, animalia aquas lapidesque diripere auderent.

(Nogueras scripsit)

(1) ut traditus est a claro paleontologo Stephen Gould, in opere suo The Lying stones of Marrakech (2000)

dimecres, 1 de febrer del 2012

De vestigiis Romanis Murciae nuper repertis


Erat olim Murciae ante El Corte Inglés in Magna Via forum cum multis tabernis. Omnia deleta sunt ab divite negotiatore quodam qui volebat magnam pecuniam facere stationem vehiculorum aedificans. Ubi pavimentum foderunt, operarii invenerunt vestigia Romana. Negotiator, qui nolebat omittere opus suum, tacuit de re et perrexit omnia delere. Sed aliquis ex aedificio vicino animadvertit quae acciderent, imagines photographice cepit et rem patefecit. Quam ob rem, decretum est finem facere laboribus. Scimus ibi vascula, nummos et alias res antiquas repertas esse, sed evanuerunt quem ad modum nescimus! Dicitur thermas esse et quaeritur an Murcia in tempore Romanorum magnum oppidum fuisset, cuius vestigia deleta sunt annis MCMLXX, ubi oppidum hodiernum refectum est.

Maria Schön scripsit (2n de Batxillerat)

photographemata Maria Schön fecit Murciae hibernis diebus anno MMXI-MMXII